غول

پس از جنگ‌های شمالی، نکروفِیژ‌ها و به خصوص غول‌ها جسورتر شدند و در پادشا‌هی‌های شمال گسترش یافتند. غول‌ها لاشخورهایی هستند که معمولا به صورت گروهی زندگی می‌کنند.

با این‌که غول‌ها ترجیح می‌دهند خودشان شکار نکنند اما اگر مجبور باشند به همه‌چیز حمله می‌کنند و برای آن‌ها یک انسان تفاوتی با گوسفند ندارد. دلیل این‌که غول‌ها علاقه‌ای به شکار کردن ندارند این است که نمی‌توانند بلافاصله شکارشان را بخورند، باید آن را با چنگال‌ و پنجه‌هایشان تکه‌‌تکه ‌کرده و صبر ‌کنند تا شروع به تجزیه شدن کند.

غول‌‌ها را معمولا می‌توان در قبرستان‌ها، جبهه‌های جنگ و هر جایی که جسد یافت می‌شود پیدا کرد. معمولا شب‌ها و زیر نور ماه کامل روی زمین می‌آیند و اگر گرسنه باشند به هر چیز زنده و مرده‌ای حمله می‌کنند. آتش، نقره و نور تنها چیزهایی هستند که می‌توانند به غول‌ها آسیب بزنند و آن‌ها را دور نگه دارند.

– وقتی با یه هیولا آشنا باشی دیگه کابوسش رو نمی‌بینی و وقتی که بلد باشی باهاش بجنگی دیگه ازش نمی‌ترسی. پس ما چطور با یه غول می‌جنگیم سیری؟
– با شمشیر نقره، اونا به نقره حساسن، همین‌طور نور و آتیش.
– مطمئنی با نور و آتیش هم می‌شه؟
– می‌شه، ولی خطرناکه. ویچرها از نور و آتیش استفاده نمی‌کنن چون دیدن رو سخت‌تر می‌کنه، نور سایه درست می‌کنه و سایه‌ها باعث سردرگمی می‌شن. یه ویچر باید بتونه در تاریکی بجنگه، زیر نور ماه و ستاره‌ها.
– کاملا درسته، به خوبی یادت مونده دختر باهوش.
– همه‌چیزو در موردشون می‌دونم عمو وزمیر، گرالت واسم توضیح داده.
وزمیر و سیری در خون الف‌ها

گالری